- wypłacić (się)
- wypłacić (się) {{/stl_13}}{{stl_7}}ZOB. wypłacać (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wypłacić (się)
Look at other dictionaries:
wypłacać się – wypłacić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odwdzięczyć się, odwzajemnić się czymś za coś; wypłacać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nigdy się mu nie wypłacę za jego pomoc i życzliwość {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypłacić — dk VIa, wypłacićcę, wypłacićcisz, wypłacićpłać, wypłacićcił, wypłacićcony wypłacać ndk I, wypłacićam, wypłacićasz, wypłacićają, wypłacićaj, wypłacićał, wypłacićany 1. «wydać komuś należne mu pieniądze (zwykle z kasy jakiejś instytucji)» Wypłacić… … Słownik języka polskiego
dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
wypłacać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypłacaćam, wypłacaća, wypłacaćają, wypłacaćany {{/stl 8}}– wypłacić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wypłacaćcę, wypłacaćci, wypłacaćpłać, wypłacaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
awans — m IV, D. u, Ms. awanssie; lm M. e a. y 1. «przeniesienie, przejście na wyższe stanowisko; podniesienie do wyższej godności, przesunięcie do wyższego rzędu» Awans oficerski. Awans urzędnika. Czekać, zasłużyć na awans. Otrzymać, uzyskać awans.… … Słownik języka polskiego
cent — m IV, DB. a, Ms. centncie; lm M. y 1. «moneta zdawkowa równa 1/100 podstawowej jednostki monetarnej w różnych krajach (np. dolara amerykańskiego lub guldena holenderskiego); dawniej w ogóle: drobna moneta, drobna suma» Ciułać centy. Wydać centa.… … Słownik języka polskiego
stół — m IV, D. stołu, Ms. stole; lm M. stoły 1. «mebel, najczęściej drewniany, składający się z blatu opartego na nogach, służący do spożywania na nim posiłków, pisania, stawiania różnych przedmiotów» Stół dębowy, mahoniowy, sosnowy. Kamienny,… … Słownik języka polskiego
stół — 1. Dzielić z kimś stół i łoże «prowadzić z kimś wspólne gospodarstwo i współżyć z nim seksualnie»: Niełatwo znaleźć faceta, z którym chciałoby się dzielić stół i łoże (...). Roz bezp 1998. 2. Jechać, poruszać się itp. (równo) jak po stole «jechać … Słownik frazeologiczny
